Andrés Calamaro zong "Flaca" in het Engels en stierengevechten op het podium: zo verliep zijn optreden in Bogotá.

"Meisje, steek me niet met je dolken in mijn rug. Zo diep dat ze me geen pijn doen; ze doen me geen kwaad": dit is de vertaling van een van Andrés Calamaro's meest iconische nummers: Flaca (1997) . Maar het was ook een van de momenten waar de aanwezigen bij haar presentatie in de Movistar Arena in Bogota op 29 mei het meest naar uitkeken, maar die toch een verrassing waren. De Argentijn besloot het nummer in het Engels te beginnen en vervolgens terug te keren naar de originele versie, terwijl zijn fans enthousiast meezongen.

De uitdaging voor de Argentijnse muzikant in Bogota was niet gering. Een aantal dagen eerder had hij zijn optreden in Cali onverwachts voor een paar minuten onderbroken vanwege boegeroep uit het publiek , gemotiveerd door zijn openlijke liefde voor stierenvechten. "Het spijt me. Ze zijn afgelast en geblokkeerd. Tot ziens," zei hij in de Cañaveralejo Arena in de hoofdstad Valle del Cauca.

Calamaro's Agenda-tournee uit 1999 herdenkt de 25e verjaardag van zijn album Honestidad Brutal , een van de meest symbolische en beslissende projecten uit zijn carrière. Na optredens in Bogotá tijdens een concert georganiseerd door Páramo en in Cali, Manizales en Bucaramanga, zal de artiest morgen, 31 mei, zijn Colombiaanse tournee afsluiten in Barranquilla.

Enkele uren voor zijn presentatie hing er een spandoek aan een voetgangersbrug bij de NQS, vlak voor de Movistar Arena, met de krachtige boodschap: “Calamaro, Colombia heeft al gezegd: geen olé meer!” .

Desondanks waren de symboliek van de kunstenaar en zijn passie voor het stierenvechten duidelijk zichtbaar tijdens zijn optreden in Bogotá. Vanaf het begin werd hij door zijn fans begroet met het roepen van "olé, olé, Andrés" en ze applaudisseerden voor hem, omdat ze enthousiast waren om zijn grootste hits te horen.

Calamaro, gekleed in een zwarte pet en een zonnebril, begroette het publiek en opende zijn concert met het iconische nummer Sin Documentos (1993) van zijn band Los Rodriguez, opgericht in 1990.

Het was de eerste keer dat ik via het podium in contact kwam met een generatie die was opgegroeid met zijn muziek en die zich een memorabele stem uit de jaren 90 en 2000 herinnerde, het tijdperk waarin Spaanstalige rock op zijn hoogtepunt was.

Samen met een muziekband, die hij zelf introduceerde en tijdens zijn show applaudisseerde, bracht de Argentijn nummers ten gehore als Para no Olvidar (1995) , A los ojos (1991) en Mi Enfermedad (1991). van de Rodriguez . Naast andere singles die zijn carrière als solist hebben gemarkeerd: Loco (1997), Te quiero Igual (1999), Cuando no estás (2013), Crímenes Perfectos (1997), Tuyo Siempre (2000), Paloma (1999) en Estadio Azteca (2004).

Hij bespeelde rode maracas, de synthesizer, de gitaar en vertelde het publiek zelfs dat hij een nieuwe Gibson in de Verenigde Staten had gekocht, die hij voor het eerst zou gebruiken tijdens zijn tournee door Zuid-Amerika . Ook dacht hij met plezier terug aan zijn eerdere optredens in het Simón Bolívar Park, een stad die hij naar eigen zeggen zeer waardeert.

"Sinds de volle Simón Bolívar-show in 2008 is alles fantastisch geweest, spiritueel gezien. We zijn erg dankbaar. Ik weet hoeveel Bogotá, Colombia, van mij en mijn band houdt ," verklaarde hij.

Twee uur lang sprongen, dansten en zongen de aanwezigen mee met de live saxofoon, gitaar en synthesizers. Aan het einde van het concert hield Calamaro een cape boven het podium en imiteerde de bewegingen van een stierenvechter, begeleid door stierenvechtmuziek . Dit leverde hem een ​​staande ovatie van het publiek op. Zoals altijd was er ook controverse.

Camilo Andrés Peña Castaneda - redacteur van Vida de Hoy en Angie Rodriguez - redacteur van Vida de Hoy